© Copyright. Direitos autoriais.

© Copyright. Direitos autoriais

Arnal

Arneiro, arneirom, ou arneste: conchas, cucos, crustáceos brancos, nas pedras, penas e rochas dos cantis no mar batido, (Balanus sp.).

O lagarto arnal, Lacerta lepida, meu fero becho sáurio, tamém chamado sardão:
O nome do sul, sardão, faz referência à sua rugosidade, aspereza?

Hardun, é palavra árabe para lagarto, hard no inglês relacionado com κράτος kratos grego, força, resistência, poder.
E temos no irlandês: arnaid /arnaide, como áspero, severo, duro; ao lado de ernach e íarn: ferro.
E derivando outra vez para o inglês to earn, ganhar dinheiro, com relaçom um proto germânico *ern, "vigor, energia", no velho alto alemão arnust "loita," no gótico. arniba "com seguridade," no norueguês antigo dos viquingues jarna "loita, combate".

Quem algumha vez tenha tido um arnal na mão, saberá ao que me estou a referir: as rugosidades da sua pele escamosa e os seus movimentos que transmitem muita fortaleza.
Sarda, xarda no galego está relacionada coa espinhosa ou àspera sensaçom?, assi:
Xardom é o acivro, (Ilex aquifolium) e as xardoeiras: os lugares onde medra nas montanhas orientais da Galiza.
E xardom tamém é nome do lagarto arnao, arnal ou ferrenho.
Polo sul, por Vinhais, o sardão é o ramo retorcido de carrasco que medra entre penedos.
Um carrasco é um carvalhete, umha azinheira que quando nova tem essas folhas espinhosas e de coiro, umha carva.
Entre a arna, nome da casca rugosa das árvores, e a sarna, passando polo xardo, temos um conjunto de verbas de cortiça, rugosidade, crosta, onde tamém se encontra a xarda, e o xardom (o atum).
A sardinha, como bem indica o seu nome, nom é mais que umha xarda, sarda pequeninha.
Poderiamos pensar que a ilha da Sardenha tem o seu nome polo escabroso terreno?
Outros pensam que as peixas xarda e sardinha levam esse nome por ser conservadas assi, nas primeiras salgaçons do mediterrâneo que estavam na ilha da Sardenha, ou também por derivar do sáurio latino

Tojo arnal, arnao, arnaz, árnio, arnelo, arnelho, arnento, todos estes nomes som suficientes para pensar que detrás nom há um possível tojo asnal, que o qualificativo de ser um tojo arno pode ser pola sua dureza e espinhas:
A raiz do tojo verde
é moi mala de arrincarhe.
O
s amorinhos primeiros ...
som dificeis de olvidarhe.
E aquele que tenha andado no monte a roçar, a cortar tojo, sabe da dureza do arnal, sabe que é melhor ir apanhá-lo logo de ter chovido algo, pois a fouce, o ghavilho, o gadanho, o podom, entra melhor no pé molhado do que no enxoito, e que hai outro tojo, mais mole, o tojo molar, ou gatenho, que dum golpe vai todo.

Lycinum halimifolium, cambroeira, arn blanc, arnall em catalám; é um arbusto espinhoso que serve de sebe.
Arnóldia: saxifraga, abreirinha, na image vemos o lugar onde medra, apenas sobre a rocha húmida.
A árnica: é umha planta medicinal das primeiras, tamém conhecida como tabaco da montanha ou de pastor. É moi boa para as contusons.
E o seu nome?, se a nifras a aspereza a rugosidade enche-te e espirras, pois foi usada como rapé, se a fumas a gorja queda arnicada.

Ponta Arnela na Ria de Viveiro.













Sorgenti dell' Arno:
Nascente do rio Arno da Itália.




Sobre o ameneiro:
O nome latino do amieiro é alnus, alnus gerou álamo, e anda detrás ou pola raiz de ulmo.
Alnus e arnus tenhem algo que ver?
Noutra épocas a cortiça do ameneiro era empregada para gargarejos, para endurecer as gengivas, segurar os dentes ...
Voltamos outra vez à image do agarre e da rugosidade, e no galego temos arnela para a raiz da moa que queda na gengiva, logo de picar-se, cair ou ser arrincada, e para a cortiça das árvores.

Arnage, arnaste: género, condiçom; arrebato, ímpetu.
Arnegar-se: enfurecer-se.
E os trasmontanismos:
Arnache: decissom, coragem.
Arnaz: Forte, capacidade para comer muito, homem que come muito.
Arnazudo: robusto.
Com os parentes franceses do argot: Arnac, arnache, et arnaque.
B.− Adj. 1837 arnache « illicite » (Vidocq, Vocab. ds Sain., op. cit., t. 2, p. 112).
Déverbal de arnacher*, arnaquer*; dans l'hyp. de l'étymon renaquer, le sens « agent de sûreté » dérive du sens « témoigner sa colère, renifler, crier ».


No asturiano: l’arnu.
1. Recipiente de madera para hacer la colada u otros menesteres [Lln]. 2. Molde de queso hecho de corteza [Pb. Lln. Cl. Os. On] o de latón [Lln]. Quesera antigua hecha de madera [Am]. 3. Colmena, caxellu de tronco de árbol hueco [Ay].
E tenhem no espanhol: Arna: vaso de colmena.Seria possível que a palavra arnês estivera emparentada com toda esta série?
E o burro asno?

Parque Natural Alvão (Agarez - Galegos Da Serra - Arnal)




Depois de visto este vídeo, a dúvida sobre o nome de Suarna, de Návia de Suarna, é menor?
Quem vaia a Návia desde Neira de Rei, passará polo alto do Restelo, e começará a baixar até a "puebla" ou póvoa.
O alto do Restelo está numha serra que no seu cume tem lages pétreas, penedos separados uns dos outros, fazendo umha restra, réstia ou reste de penas mui chamativa, pois os tesos da contorna som arredondados sem arestas de rocha.
http://www.panoramio.com/photo/17070766



Arnado de Oência é outro exemplo de topônimo que exprime rudeza.

Sem comentários:

Enviar um comentário